Reklamacja używanego samochodu - kiedy i za co odpowiada sprzedawca

Reklamacja używanego samochodu - kiedy i za co odpowiada sprzedawca

Kupując używany samochód można, a wręcz należy spodziewać się konieczności jakiegoś wkładu finansowego. Niemniej, mowa tutaj o standardowych wydatkach związanych z wymianą oleju i innych płynów eksploatacyjnych, filtrów, czy nawet rozrządu. Czasami należy naprawić lub poprawić niektóre usterki, czy awarie widoczne na pierwszy rzut oka, lub o których poinformował sprzedawca. Kiedy jednak okazuje się, że auto posiada wadę, która nie była znana w chwili zakupu, kupujący może mieć uzasadnione roszczenia do sprzedawcy. Zakup samochodu z wadami jest bowiem problematyczny podwójnie - generuje dodatkowe koszty oraz odbiera radość z nowego samochodu.

Chociaż artykuł odnosi się do reklamacji samochodu używanego, zawarte informacje z powodzeniem można stosować przy reklamacji nowego samochodu.

Rękojmia czy gwarancja za wady samochodu używanego

Sprzedawca, zarówno osoba prywatna, jak i przedsiębiorca zajmujący się zawodowo sprzedażą samochodów, może odpowiadać za wady samochodu z kilku tytułów prawnych, tj. na podstawie kilku przepisów. Mianowicie, odpowiedzialność może wynikać z:

• rękojmi za wady rzeczy sprzedanej,
• gwarancji,
• nienależytego wykonania zobowiązania.

Każda z podstaw odpowiedzialności cechuje się własnymi wadami i zaletami, lecz w pierwszej kolejności należy ustalić, z której podstawy można w ramach danej transakcji skorzystać.

Reklamacja używanego samochodu

Akty prawne dotyczące epidemii koronawirusa

Akty prawne dotyczące epidemii koronawirusa

Sytuacja wywołana epidemią koronawirusa SARS-CoV-2 powodującego ostrą chorobę układu oddechowego – COVID-19 zmienia się bardzo dynamicznie, na co z kolei musi reagować państwo. A państwo reaguje poprzez tworzenie aktów prawnych, które mają na celu dać narzędzia do walki z epidemią. Jednakże szum medialny, który nieustannie towarzyszy epidemii często zniekształca obraz przygotowywanych przez państwo rozwiązań prawnych. Co więcej, prace legislacyjne odbywają się w szalonym tempie, a rząd nieustannie żongluje pomysłami, przez co trudno zorientować się, co jeszcze jest propozycją, a co już obowiązującym prawem. Dlatego zebrałem najważniejsze akty, które obowiązują, a listę będę aktualizował systematycznie.

Akty prawne dotyczące epidemii koronawirusa

Dlaczego czytać akty prawne, a nie doniesienia medialne, które wszak opierają się na aktach prawnych? Ponieważ rządowe propozycje nakładają istotne obowiązki oraz przyznają doniosłe uprawnienia. Głupio byłoby coś przekręcić lub uchybić określonemu obowiązkowi tylko dlatego, że w telewizji coś pominięto lub uproszczono w przekazie, a w konsekwencji ponieść dotkliwe skutki. Nie przeczę, czytanie aktów prawnych jest trudne, zwłaszcza ustawy zmieniającej ustawę o zmianie ustawy itd. W razie problemów z ich interpretacją, zapraszam do kontaktu. Kontakt do mnie.

• Ustawa z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (tzw. ustawa antykryzysowa)

- określa m.in. pracę zdalną, dodatkowy zasiłek opiekuńczy, uprawnienia wojewody i ogólnie zasady i tryb zapobiegania oraz zwalczania zakażenia wirusem SARS-CoV-2.

Link do aktu: http://prawo.sejm.gov.pl/isap.nsf/DocDetails.xsp?id=WDU20200000374

Obecnie trwają prace nad zmianą tej ustawy, które mają pomóc głównie przedsiębiorcom. Zmiany obejmuje rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw. Prace legislacyjne można śledzić pod linkiem: http://www.sejm.gov.pl/sejm9.nsf/PrzebiegProc.xsp?nr=299

W dniu 26 marca projekt jest na I-szym czytaniu w Sejmie.

Aktualizacja 1 kwietnia 2020 r. Sejm uchwalił ww. ustawę zmieniającą, a Prezydent ją podpisał. Ustawa została ogłoszona w Dzienniku Ustaw pod pozycją 568. Z ustawą zmieniającą można zapoznać się pod linkiem: http://dziennikustaw.gov.pl/D2020000056801.pdf

• Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 31 marca 2020 r. w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii 

- określa m.in. zakaz samodzielnego poruszania się osób niepełnoletnich, obowiązek kwarantanny osoby powracającej z zagranicy wraz z domownikami, czasowe ograniczenie prowadzenia przez przedsiębiorców działalności gospodarczej, zakaz korzystania z pełniących funkcje publiczne i pokrytych roślinnością terenów zieleni, w szczególności: parków, zieleńców, promenad, bulwarów, ogrodów botanicznych, zoologicznych, jordanowskich i zabytkowych, a także plaż.
Link do aktu: http://prawo.sejm.gov.pl/isap.nsf/DocDetails.xsp?id=WDU20200000566

Aktualizacja 1 kwietnia 2020 r. Akt należy czytać wspólnie z rozporządzeniami zmieniającymi (zakładka Akty zmieniające na ww. stronie).

• Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 20 marca 2020 r. w sprawie ogłoszenia na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu epidemii

- określa m.in. ograniczenia w transporcie osobowym, obowiązek kwarantanny, ograniczenia funkcjonowania instytucji i przedsiębiorstw, zakaz zgromadzeń.

Link do aktu: http://prawo.sejm.gov.pl/isap.nsf/DocDetails.xsp?id=WDU20200000491

Akt należy czytać wspólnie z rozporządzeniami zmieniającymi (zakładka Akty zmieniające na ww. stronie).

• Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 20 marca 2020 r. w sprawie szczególnych rozwiązań w okresie czasowego ograniczenia funkcjonowania jednostek systemu oświaty w związku z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19 

- określa m.in. nauczanie zdalne w szkołach.

Link do aktu: http://prawo.sejm.gov.pl/isap.nsf/DocDetails.xsp?id=WDU20200000493

Akt należy czytać wspólnie z rozporządzeniami zmieniającymi.

• Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 20 marca 2020 r. w sprawie przywrócenia tymczasowo kontroli granicznej osób przekraczających granicę państwową stanowiącą granicę wewnętrzną

- określa m.in. przejścia graniczne, na których przywrócona została kontrola i sposób kontroli.

Link do aktu: http://prawo.sejm.gov.pl/isap.nsf/DocDetails.xsp?id=WDU20200000519

• Ustawa z dnia 14 maja 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w zakresie działań osłonowych w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2

- określa m.in. powiększony krąg przedsiębiorców mogących skorzystać z mikropożyczki oraz zwolnienia z ZUS oraz przywraca bieg terminów procesowych, sądowych i administracyjnych.
Link do aktu: http://prawo.sejm.gov.pl/isap.nsf/DocDetails.xsp?id=WDU20200000875
Aktualizacja 20 maja 2020 r. 

Jak znaleźć właściciela działki

Jak znaleźć właściciela działki

Wiedza o tym, jak znaleźć właściciela działki może być przydatna w różnych sytuacjach. Przede wszystkim, przyda się osobom, które noszą się z zamiarem zakupu danej nieruchomości, której właściciela nie znają. Przyda się również tym, którym na czyjejś działce przydarzył się wypadek, za który odpowiada właściciel, czy posiadacz danej działki. Ustalenie właściciela działki może być również konieczne dla ustanowienia służebności na tej działce. W końcu, wiele osób poszukuje właściciela działki z czystej ciekawości. Warto wiedzieć, że ustalenie właściciela działki możliwe jest zasadniczo nawet bez wychodzenia z domu, a dzięki internetowym zbiorom danych, które są publiczne, ustalenie właściciela jest zupełnie darmowe oraz ogólnodostępne. Jednakże, w niektórych sytuacjach konieczne jest wystąpienie o udzielenie takiej informacji do odpowiedniego organu, co wymaga posiadania interesu prawnego. 

Ustalenie właściciela działki poprzez Geoportal

Poszukiwanie właściciela nieruchomości najlepiej rozpocząć od Geoportalu znajdującego się pod adresem https://www.geoportal.gov.pl/. Dzięki niemu w prosty sposób możemy odszukać na mapie, analogicznie jak na Google Maps, interesującą nas działkę oraz pozyskać szereg informacji. Po wejściu na stronę Geoportalu, z prawej strony należy wybrać baner "Geoportal Krajowy", który otworzy mapę Polski. Geoportal zawiera bardzo dużo różnych danych oraz informacji, lecz te najważniejsze pokazywane są domyślnie, więc wystarczy wyszukać poprzez przybliżanie poszukiwaną nieruchomość i na nią kliknąć. Na poniższym przykładzie przedstawiłem, jakie informacje można uzyskać z Geoportalu na temat działki, na której znajduje się centrum handlowe Manufaktura w Łodzi. 

Jak znaleźć właściciela działki poprzez Geoportal

Najistotniejsza informacja, jaką daje Geoportal, to numer księgi wieczystej danej działki. Co więcej, numer księgi wieczystej zawiera link do portalu z elektronicznymi księgami wieczystymi, więc klikając na numer KW zostajemy odesłani do wyszukiwarki ksiąg wieczystych. I właśnie w księdze wieczystej znajduje się informacja na temat właściciela konkretnej działki. W kontekście wskazanego powyżej przykładu, właścicielem działki, na której znajduje się centrum handlowe Manufaktura jest Łódź - miasto na prawach powiatu.

Reklamacja wad budynku lub mieszkania

Reklamacja wad budynku lub mieszkania

Zakup budynku mieszkalnego lub mieszkania to niezwykłe wydarzenie, które wiąże się z wielkimi emocjami i rzecz jasna wydatkami. Dlatego zakładając własny dom każdy kupujący oczekuje, że będzie on idealny i bez wad. Niestety, wady budynków i mieszkań ujawniają się dość często i nieważne przy tym jest, jak dobrze byłyby wykonane. Powszechnie znane jest zjawisko "pracowania" czy "osiadania na gruncie" budynków, które może prowadzić do zmian w budynku lub mieszkaniu, jednakże wady często są przyczyną nieprawidłowego wykonania prac budowlanych. W przypadku budynków lub mieszkań z rynku wtórnego wady mogą być pochodną nieodpowiedniego dbania i eksploatacji. Reklamacja wad budynku lub mieszkania to niestety konieczność, aby móc cieszyć się z własnego domu pełnią szczęścia. 

Reklamacja wad budynku lub mieszkania

Kto odpowiada za wady budynku lub mieszkania?

Własny dom można kupić na rynku pierwotnym lub wtórnym. W pierwszym przypadku zakupu dokonuje się zasadniczo od dewelopera, który budynek stawia we własnym imieniu przy użyciu własnych środków, lub przy udziale wykonawcy, a nawet wielu wykonawców, a czasami również podwykonawców. Im większa inwestycja, tym zazwyczaj więcej podmiotów bierze udział w procesie budowy. A to z kolei prowadzi do tego, że różne elementy procesu są wykonywane przez różne firmy i koniec końców nabywca mieszkania w bloku może mieć wątpliwość do kogo zgłosić reklamację nieszczelnego okna, do kogo pęknięcie na ścianie, a do kogo odpadające płytki na klatce schodowej bloku.

"Podatek VAT w branży TSL" - książka, której jestem współautorem

"Podatek VAT w branży TSL" - książka, której jestem współautorem

Bardzo miło mi poinformować, że w sprzedaży ukazała się książka, której jestem współautorem. Jest to praktyczny przewodnik po podatku od towarów i usług dla branży transportu, spedycji i logistyki. Omówienie jest poparte mnóstwem przykładów, wyroków oraz interpretacji, więc na pewno pomoże w lepszym zrozumieniu i stosowaniu podatku VAT w tejże dynamicznie zmieniającej się branży.

Książka do nabycia między innymi u wydawcy Wolters Kluwer - https://www.profinfo.pl/sklep/podatek-vat-w-branzy-tsl,117389.html#book

Podatek VAT w branży TSL

Nieodebranie przesyłki za pobraniem

Nieodebranie przesyłki za pobraniem

Każdy, kto zawodowo zajmuje się handlem w Internecie zapewne nie raz spotkał się z sytuacją, w której kupujący nie odebrał przesyłki wysłanej za pobraniem. Takie sytuacje zdarzają się również zwykłym osobom, które poprzez portale typu OLX, Allegro sprzedają niepotrzebne im rzeczy. Ludzką rzeczą jest się rozmyślić i zrezygnować z zakupu, lecz należy pamiętać o kosztach przesyłki za pobraniem, jakie ponosi kupujący. A te koszty, jak również inne koszty, mogą podlegać obowiązkowi zwrotu przez kupującego, który nie odebrał przesyłki za pobraniem. 

Nieodebranie przesyłki to możliwe odszkodowanie

Umów należy dotrzymywać

Koronną zasadą prawa cywilnego jest zasada „pacta sunt servanda”, która oznacza „umów należy dotrzymywać”. Jej wyraz znajdujemy w przepisach Kodeksu cywilnego regulujących umowę sprzedaży. Zgodnie z przepisem art. 535 § 1 Kodeksu cywilnego, obowiązkiem kupującego jest rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Wobec tego, w sytuacji której kupujący nie odbiera przesyłki za pobraniem, nie wywiązuje się ze swojego zobowiązania. A należy pamiętać, że umowa sprzedaży wcale nie wymaga szczególnej formy do jej zawarcia. Wystarczy, że strony telefonicznie lub poprzez wymianę wiadomości (Messenger, gadu-gadu, SMS itp.) umówią się, co do jej najistotniejszych elementów, a umowa zostaje zawarta. 

W związku z tym, że kupujący nie odbiera przesyłki za pobraniem, sprzedawca może dochodzić odpowiednich roszczeń. 

Przeczytaj również Reklamowanie produktów kupionych "na firmę"
 

Reklamacja samochodu w leasingu

Reklamacja samochodu w leasingu

Leasing to wśród przedsiębiorców najpopularniejszy sposób finansowania używania (a w efekcie zakupu) samochodów. Od jakiegoś czasu leasing staje się coraz popularniejszy również wśród konsumentów. Niewątpliwie, jest to wygodne rozwiązanie dla każdego, kto chciałby nabyć samochód, a nie dysponuje gotówką, lub też lubi często zmieniać samochody. Jednakże, leasing daje złudne uczucie własności samochodu. Wszak mamy go na co dzień, możemy nim jeździć w dowolne miejsca, tankujemy go itd. Musimy nawet o niego dbać i naprawiać, zwłaszcza, gdy ujawniają się wady... I tu się właśnie pojawia pytanie, jak wygląda reklamacja samochodu w leasingu, którego wszak leasingobiorca nie jest właścicielem, a jest nim (najczęściej) bank. Kto może reklamować samochód w leasingu oraz jakie są uprawnienia przy reklamacji samochodu w leasingu. Czy dla leasingu działa rękojmia i gwarancja?

Reklamacja samochodu w leasingu

 

Rękojmia wyłączona dla przedsiębiorców - co to oznacza?

Rękojmia wyłączona dla przedsiębiorców - co to oznacza?

W obrocie profesjonalnym, czyli pomiędzy przedsiębiorcami, dość często spotykaną praktyką jest ograniczanie lub wręcz wyłączanie rękojmi za wady rzeczy sprzedanej. Najbardziej powszechne jest to przy sprzedaży internetowej, gdzie sklepy dokonują wyłączenia rękojmi w treści regulaminu sklepu. Wystarczy tylko jedno zdanie, aby kupujący przedsiębiorca został pozbawiony prawa do reklamacji towaru, nawet jeżeli ten jest ewidentnie wadliwy. Aczkolwiek, nie jest tak, że kupujący nie ma wówczas jakichkolwiek praw. Niemniej, prawa są ograniczone.

Jeśli rękojmia jest wyłączona dla przedsiębiorców, to i tak można reklamować towary

Reklamacja towarów - rękojmia, czy gwarancja?

Reklamacja towarów - rękojmia, czy gwarancja?

Towary się psują, to rzecz oczywista, właściwie już przywykliśmy do tego na co dzień. Towary się psują, ponieważ są wykonane z kiepskiej jakości materiałów, lub też tak zostały zaprojektowane, aby pożyły tylko przez określony czas. Psują się również z powodu wadliwego korzystania z nich, lecz takie wady towaru co do zasady nie podlegają reklamacji. A jeżeli jesteśmy już przy reklamacji i składamy ją będąc przeświadczonym o braku naszej winy w powstaniu wady, to warto zastanowić się nad wyborem reżimu odpowiedzialności za wadę towaru. Albowiem, w zależności od tego, czy wybierzemy rękojmię, czy gwarancję, przysługują nam odmienne prawa, chociaż cel reklamacji przyświeca ten sam.

Rękojmia czy gwarancja?

Gwarancja i rękojmia - podstawowe różnice

Zarówno gwarancja, jak i rękojmia zostały uregulowane w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (dalej "k.c."). Przy czym, rękojmia jest uregulowana szeroko i dokładnie, bowiem obejmuje przepisy od art. 556 do art. 576 k.c., a gwarancja zawiera raptem kilka przepisów od art. 577 do art. 581 k.c.

Odszkodowanie za wady rzeczy sprzedanej

Odszkodowanie za wady rzeczy sprzedanej

Kupując towar, który okazuje się wadliwy, ponosimy nie tylko stratę w postaci wydatku na dany towar, ale często również dodatkowe koszty związane z zakupem, czy samym towarem. Oczywistym jest, że takie koszty by nie powstały, gdyby towar nie był wadliwy i nie podlegał reklamacji, dlatego rękojmia za wady rzeczy sprzedanej przyznaje kupującemu uprawnienie do dochodzenia naprawienia szkody, która powstała z powodu wady rzeczy.

Odszkodowanie z tytułu zakupu wadliwego towaru (rękojmia)

Rękojmia za wady rzeczy sprzedanej ma zastosowanie, jeżeli sprzedany towar ma wadę fizyczną (lub prawną, o czym na końcu). Przy czym, sprzedawca odpowiada za te wady, które istniały w chwili przejścia niebezpieczeństwa na kupującego lub wynikły z przyczyny tkwiącej w rzeczy sprzedanej w tej samej chwili. W uproszczeniu – sprzedawca odpowiada za wady, które istniały w chwili wydania towaru lub za wady, które powstały z przyczyn, które tkwiły w towarze przy jego wydawaniu. W ramach rękojmi kupujący, który składa reklamację, może:

1) odstąpić od umowy i żądać zwrotu ceny,
2) żądać obniżenia ceny,
3) żądać usunięcia wady (naprawienia towaru),
4) żądać wymiany towaru na wolny od wad.

Przeczytaj również Gdy klient nie odbiera paczki za pobraniem

 

Odszkodowanie za szkody wyrządzone wadliwym towarem

Jeżeli kupujący zrealizuje któreś z powyższych roszczeń w ramach rękojmi, lecz nie będzie to w pełni satysfakcjonowało jego oczekiwań, bo poniósł dodatkowe koszty związane z zakupem, to może dochodzić od sprzedawcy odszkodowania. Kupujący może żądać naprawienia szkody, którą poniósł przez to, że zawarł umowę, nie wiedząc o istnieniu wady, choćby szkoda była następstwem okoliczności, za które sprzedawca nie ponosi odpowiedzialności. Przykładowo kupujący może żądać:

1) zwrotu kosztów zawarcia umowy,
2) kosztów odebrania, przewozu, przechowania i ubezpieczenia rzeczy,
3) dokonanych nakładów w takim zakresie, w jakim nie odniósł korzyści z tych nakładów.

Przykład:

Jan zakupił poprzez internet metalowy posąg greckiego boga Zeusa do swojego ogrodu. Skorzystał z portalu internetowego, który kojarzy artystów z klientami i pobiera od klientów opłatę za używanie portalu w kwocie 50 zł. Oprócz ceny posągu Jan poniósł koszt transportu w kwocie 300 zł oraz ubezpieczenia na czas transportu w kwocie 100 zł. Ponadto, wybudował cokół pod posąg, co kosztowało go 500 zł. Kiedy posąg dotarł do Jana i okazało się, że jest niezgodny z zawartą umową, bo Zeus nie ma brody i trójzębu. Jan złożył reklamację i odstąpił od umowy. W takim przypadku Jan może żądać zwrotu ceny oraz kwot:

- 50 zł tytułem zwrotu kosztów zawarcia umowy (opłata dla portalu internetowego),

- 400 zł tytułem zwrotu kosztów transportu i ubezpieczenia,

- 500 zł tytułem zwrotu nakładów, z których Jan nie odniesie już korzyści (cokół pod posąg).

Mówiąc ogólnie, rękojmia przyznaje kupującemu możliwość żądania naprawienia szkody w postaci kosztów, które okazały się bezużyteczne wskutek istnienia wady. Nie można jednak rozpędzać się w wymyślaniu szkód, bowiem te są ograniczone do takich szkód, które powstały w związku z wadą rzeczy. Odpowiedzialność odszkodowawcza sprzedawcy nie ma charakteru absolutnego. Poza istnieniem wady kupujący musi udowodnić pozostałe przesłanki odpowiedzialności odszkodowawczej, a więc także fakt poniesienia szkody oraz związek przyczynowy między wadą a szkodą. Sprzedawca natomiast może uwolnić się od odpowiedzialności, jeżeli szkoda jest następstwem okoliczności, za które nie ponosi on odpowiedzialności*. Co istotne, kupujący nie może wiedzieć o istnieniu wady. Jeżeli zatem, kupujący kupi towar (np. rozbity samochód) wiedząc, że jest wadliwy, to nie może podnosić roszczeń tytułem naprawienia szkody.

Przeczytaj również Reklamowanie produktów kupionych "na firmę"

Paweł Terpiłowski Kancelaria Radcy Prawnego

Paweł Terpiłowski Kancelaria Radcy Prawnego

Miło mi poinformować, że wraz z początkiem września rozpoczęła działalność moja kancelaria pod firmą Paweł Terpiłowski Kancelaria Radcy Prawnego. Tym samym rozpocząłem profesjonalne świadczenie usług prawnych, do którego przygotowywałem się przez wiele lat nauki i zdobywania doświadczenia w kancelariach prawnych oraz przedsiębiorstwach.

W ramach Kancelarii świadczę pomoc prawną w obszarach, w których się specjalizuję, a więc:

• spory reklamacyjne - rozwiązywanie sporów reklamacyjnych w relacjach między przedsiębiorcami oraz konsumentami polubownie oraz sądownie,
• obsługa e-commerce - zapewnienie e-sklepom oraz platformom internetowym zgodności funkcjonowania z prawem,
• umowy - tworzenie oraz opiniowanie umów w relacjach handlowych oraz prywatnych, 
• dochodzenie wierzytelności - dochodzenie wierzytelności na drodze polubownej oraz sądowej i egzekucyjnej, 
• doradztwo prawne - doradztwo prawne w bieżących sprawach życia codziennego przedsiębiorców i w sprawach prywatnych, 
• doradztwo podatkowe - doradztwo podatkowe w zakresie podatków VAT, PIT, CIT, od spadków i darowizn.

Zapraszam do kontaktu poprzez stronę internetową http://ptkrp.pl/ oraz mailowo p.terpilowski@ptkrp.pl. Siedziba Kancelarii znajduje się w Łodzi, ale usługi świadczę przez internet bez granic. 

Podatki dla artystów - wprowadzenie

Podatki dla artystów - wprowadzenie

Podatki i sztuka to nie są materie, które idą ze sobą w parze. Aczkolwiek, niekiedy obie dziedziny wymagają dużej kreatywności. Niemniej, artyści powinni znać się chociaż trochę na podatkach, ponieważ podatki dotyczą wszystkich, a tym bardziej, jeżeli z tworzenia sztuki czyni się źródło zarobków. Stąd pomysł na artykuł, który w prosty i możliwie przystępny sposób przybliży artystom, jakie podatki dotyczą ich twórczości oraz co się z nimi wiąże. Od razu zastrzegam, że nie uda mi się kompleksowo omówić opodatkowania sztuki w jednym artykule, gdyż świat sztuki jest rozległy a formy sprzedaży sztuki różnorodne i każdy przypadek wymaga indywidualnego podejścia. Dlatego właśnie będzie to jedynie wprowadzenie do podatków, dzięki któremu artysta nabędzie chociaż jakieś rozeznanie w świecie podatków. Omawiane zagadnienia nie dotyczą osób, które handlują sztuką, ale ją tworzą i na niej zarabiają (lub chciałyby zarabiać).

Artystów dotykają zasadniczo następujące podatki:

• podatek dochodowy od osób fizycznych (tzw. PIT)
• podatek od towarów i usług (tzw. VAT)
• podatek od czynności cywilnoprawnych (tzw. PCC)

Przeanalizujemy każdy z nich.

Podatki dla artystów

8 świetnych filmów prawniczych i jeden serial

8 świetnych filmów prawniczych i jeden serial

Filmy prawnicze, tudzież filmy o prawnikach, niewątpliwie przyczyniły się do wykreowania etosu i wizerunku prawników, który często daleki jest od rzeczywistości. Na srebrnym ekranie prawnik to osoba wszechstronnie wykształcona, prawdziwy erudyta, błyskotliwy i charyzmatyczny młody mężczyzna o sportowej sylwetce w nienagannie skrojonym garniturze lub energiczna i pewna siebie atrakcyjna kobieta w spódniczce i telefonie w ręku. Podejmują się spraw bardzo skomplikowanych lub ciężkich wizerunkowo, których nikt inny nie chce lub nie ma odwagi brać. Wygrywają sprawy przegrane, stają sami przeciwko wielkim korporacjom lub władzy i dochodzą prawdy na przekór wszystkiemu i wszystkim, wygłaszając przy tym płomienne mowy o cnocie, sprawiedliwości i tak dalej... Mało w tym realiów codziennej pracy i prawniczego rzemiosła, aczkolwiek ciekawie takie filmy się ogląda, dlatego właśnie postanowiłem przygotować listę moich ulubionych filmów prawniczych. 

1. Krótki film o zabijaniu

Jest to jeden z moich ulubionych filmów, który zrobił na mnie wielkie wrażenie i uważam, że to jeden z najważniejszych polskich filmów w historii naszego kina. Krzysztof Kieślowski wraz z adwokatem Krzysztofem Piesiewiczem mierzą się w tym filmie z dylematem, który co chwilę przebrzmiewa w mediach i opinii publicznej - karą śmierci. Przy czym, oni nie oceniają zasadności kary śmierci, lecz pokazują jak zostaje wykonana na mordercy taksówkarza. Film jest realistyczny aż do bólu, co w Cannes spowodowało wielkie poruszenie, a nawet okrzyki nawołujące do zatrzymania filmu. Zresztą nawet dzisiaj pomimo powszechności agresji i brutalności, Krótki film o zabijaniu wywołuje dreszcze. Polecam szczerze ten film każdemu, w moim przypadku wpłynął diametralnie na postrzeganie kary śmierci. Poza tym, to świetne kino z niesamowitą grą aktorską i gęstym klimatem.

Film w całości dostępny jest na YouTubie dzięki Studiu Filmowemu TOR, a poniżej zwiastun:

Opodatkowanie VAT sprzedaży na Amazon

Opodatkowanie VAT sprzedaży na Amazon

Sprzedaż w Internecie to wciąż dynamicznie rosnący segment sprzedaży detalicznej, który - wydawać by się mogło - nie ma granic, ani limitów. Natomiast podjęcie współpracy z gigantem takim jak Amazon może otworzyć drzwi do wręcz nieograniczonej liczby klientów. Jak do tej pory Amazon nie zdecydował się w pełni wejść na polski rynek, niemniej działa powszechnie w Europie, gdzie jest wiodącą platformą sprzedażową. Dzięki temu, polski przedsiębiorca ma możliwość dotarcia do klientów z wielu państw na raz. Jednakże, z uwagi na specyfikę swojej działalności, sprzedaż na Amazonie podlega swoistym zasadom opodatkowania VAT. 

Sprzedaż na Amazonie podlega opodatkowaniu

Charakter sprzedaży na Amazonie w świetle podatku VAT

Sprzedaż na Amazonie może odbywać się w kilku modelach, jednakże rozważymy ten najbardziej popularny. Mianowicie, polski przedsiębiorca przesyła towary do centrum logistycznego Amazon w Niemczech, gdzie podlegają magazynowaniu, przepakowaniu, zewidencjonowaniu itd. Co istotne, przedsiębiorca nie sprzedaje ich Amazonowi! Tylko korzysta z ich platformy i dzieli się zyskiem lub ponosi opłaty. Ale Amazon niczego od niego nie kupuje. W sytuacji, gdy klient serwisu Amazon zakupi produkt przedsiębiorcy, pracownicy Amazon odpowiednio go pakują i wysyłają bezpośrednio do klienta. Klientowi może się wydawać, że dokonał zakupu od Amazona, gdyż tak to wygląda na ich portalu, lecz de facto zakupu dokonał od polskiego przedsiębiorcy. Amazon jedynie działa w imieniu i na rzecz przedsiębiorcy, kojarząc jego produkty z klientami i dostarczając im towary. Jak to jednak wygląda od strony podatkowej?

Odsetki od odszkodowania i zadośćuczynienia a podatek dochodowy

Odsetki od odszkodowania i zadośćuczynienia a podatek dochodowy

Odszkodowanie i zadośćuczynienie to dwie instytucje prawa cywilnego, które w swoim zamyśle mają naprawiać popełniane przez ludzi błędy. I chociaż nie jest możliwe przywrócenie stanu sprzed wypadku, czy innego zdarzenia losowego wywołującego szkodę i krzywdę, niewątpliwie pieniądze otrzymane tytułem odszkodowania i zadośćuczynienia pozwalają na zatarcie złych skutków. Mając na uwadze te względy, ustawodawca rezygnuje z opodatkowania kwot pieniężnych otrzymanych tytułem zadośćuczynienia i odszkodowania, jednakże nie dotyczy to odsetek, które często są wypłacane w parze z należnościami.

Zadośćuczynienie i odszkodowanie a podatek dochodowy 

Wpierw krótkie rozróżnienie pomiędzy zadośćuczynieniem, a odszkodowaniem, gdyż w potocznym rozumowaniu te dwa pojęcia są często mieszane, tak samo jak szkoda i krzywda. W prawie cywilnym istnieje rozróżnienie pojęć "szkoda" i "krzywda". Pierwsze z nich odnosi się do majątkowego skutku naruszenia dóbr - czyli uszczerbku w dobrach materialnych, utracie pieniędzy itp., a drugie, stosownie do art. 444 i art. 445 k.c., oznacza niemajątkowy skutek naruszenia dóbr osobistych. Polega na wywołaniu negatywnych stanów emocjonalnych jak cierpienie, ból, utrata, pustka, a nawet brak możliwości uprawiania czynności jak sport, hobby, życia towarzyskiego. Pojęcie "odszkodowania" jest odnoszone do pokrywania uszczerbków o charakterze majątkowym. Odszkodowanie możemy dostać np. za rozbity samochód, koszty leczenia złamanej nogi. Zaś pojęcie "zadośćuczynienia" odnosi się do pokrywania uszczerbków o charakterze niemajątkowym, czyli krzywd. Zadośćuczynienie rekompensuje na przykład brak możliwości uprawiania sportu wskutek złamania nogi w wypadku, czyli ma w pieniądzu "wynagrodzić" znoszenie negatywnych emocji. Zarówno odszkodowanie, jak i zadośćuczynienie jest wypłacane w pieniądzu, przy czym zadośćuczynienie jest ciężko wycenić, są to często kwoty orientacyjne, umowne. 

Opodatkowanie odsetek od zadośćuczynienia i odszkodowania

Przeczytaj również Ile sądy zasądzają za uszkodzenie głowy

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej "ustawa") przewiduje naprawdę sporo rodzajów wypłacanych odszkodowań i zadośćuczynień oraz zwalnia je z podatku dochodowego, jednakże przyjrzymy się tym, które są uzyskiwane na drodze sądowej. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy, wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

a) otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,

b) dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Prawne aspekty i etyka sztucznej inteligencji

Prawne aspekty i etyka sztucznej inteligencji

Rozwój sztucznej inteligencji, to proces któremu powinniśmy przyglądać się ze szczególną uwagą. Proces ten jest właściwie w początkowej fazie, ale dokonania dzisiejszej sztucznej inteligencji już są naprawdę zdumiewające. Właściwie, to nawet wielu twierdzi, że nie powinniśmy używać określenia "sztuczna inteligencja", bowiem obecne mechanizmy są dalekie od inteligencji używanej przez ludzi, czy nawet zwierzęta. Niemniej, termin ten już się upowszechnił, a w dodatku coraz częściej wywołuje dyskusje, w których ścierają się zwolennicy oraz przeciwnicy sztucznej inteligencji.

Osobiście uważam, że jej rozwój wywoła dla ludzkości skutki nie mniejsze jak wywołane przez wynalezienie maszyny parowej, która dała asumpt rewolucji przemysłowej. Rewolucja technologiczna, która nas czeka, odmieni świat na zawsze. I tak samo, jak brakowało regulacji prawnych chroniących przed dzikimi zmianami społecznymi wywołanymi rewolucją przemysłową, tak obecnie brakuje regulacji prawnych związanych zwłaszcza z rozwojem sztucznej inteligencji. Jednakże, istnieje silna świadomość nadchodzących zmian i potrzeby prawnych rozwiązań.

Wyrazem tejże świadomości są opublikowane właśnie przez Niezależną Grupę Ekspertów Wysokiego Szczebla ds. Sztucznej Inteligencji "Wytyczne etyki dla sztucznej inteligencji godnej zaufania"[1][2]. Wytyczne to zbiór postulatów i wskazań kierowanych w szczególności do wszystkich osób związanych z pracami nad rozwojem sztucznej inteligencji.

Prawo a sztuczna inteligencja

Obniżenie ceny z powodu wady rzeczy sprzedanej

Obniżenie ceny z powodu wady rzeczy sprzedanej

Kupującemu, który nabył wadliwą rzecz, przysługują uprawnienia wynikające z rękojmi za wady rzeczy sprzedanej*. Jednym z uprawnień jest uprawnienie do złożenia oświadczenia o obniżeniu ceny. Roszczenie kupującego o obniżenie ceny ma na celu jego ochronę w sytuacji, gdy zapłacił on więcej, niż wartość danej rzeczy w dniu zakupu ze względu na tkwiące w rzeczy wady. Warto z niego skorzystać zwłaszcza, kiedy zależy nam na zachowaniu danej rzeczy. Może być natomiast konieczne, kiedy pozostałe roszczenia są niemożliwe do spełnienia, ponieważ rzeczy nie da się naprawić, wymienić na wolną od wad, a zwrot ceny jest niemożliwy z powodu braku wady istotnej.

Reklamacja a obniżenie ceny

Istota roszczenia o obniżenie ceny

Mechanizm obniżenia ceny (lub wynagrodzenia w przypadku umowy o dzieło i umowy o roboty budowlane) przewidziany w art. 560 § 3 Kodeksu cywilnego ma służyć zapewnieniu przywrócenia ekwiwalentności świadczeń stron umowy zachwianej przez to, że rzecz jest wadliwa. Uprawnienie takie jest możliwe oczywiście tylko wtedy, gdy za wadę ponosi odpowiedzialność sprzedawca. Skorzystanie z obniżenia ceny ma prowadzić do wyznaczenia nowej ceny (wynagrodzenia), tak, aby tę ekwiwalentność zapewnić. Skorzystanie z tego uprawnienia nie może natomiast prowadzić do kompensacji szkody, której doznał kupujący. Wyrównaniu szkody służą inne przepisy. 

Przeczytaj również Ile trwa rękojmia, a ile gwarancja?

Jak obliczyć obniżenie ceny?

Przepis art. 560 § 3 Kodeksu cywilnego stanowi, że obniżona cena powinna pozostawać w takiej proporcji do ceny wynikającej z umowy, w jakiej wartość rzeczy z wadą pozostaje do wartości rzeczy bez wady. Decydująca zatem jest proporcja wartości rzeczy wolnej od wad i wartości rzeczy wadliwej. Kupujący powinien zatem ustalić te dwie wartości, a następnie poprzez zastosowanie tej proporcji do umówionej przez strony ceny odpowiednio ją skorygować. Różnica wartości rzeczy wolnej od wad i rzeczy wadliwej ma znaczenie tylko dla wyliczenia tego stosunku, nie jest natomiast kwotą podlegającą zwrotowi przez sprzedawcę kupującemu. Poza tym, jeżeli rzecz sprzedana była rzeczą nową, to dla wyliczenia tej proporcji istotna jest wartość nowej rzecz bez wad i wartość nowej rzeczy dotkniętej odpowiednimi wadami. Chodzi tu bowiem o obniżenie ceny rzeczy nowej, skoro taka była przedmiotem umowy.

Cofnięty licznik kilometrów a reklamacja

Kupno samochodu, zwłaszcza używanego, zawsze wiąże się z emocjami, a przede wszystkim oczekiwaniami co do jego stanu. Jednym z wyznaczników dobrego stanu samochodu jest przebieg mierzony licznikiem kilometrów. Powszechnie uważa się, że im mniejszy przebieg, tym lepszy, bo to oznacza, że samochód był rzadko używany, więc jest mniej zużyty od samochodu o większym przebiegu. Takie przekonanie bezlitośnie wykorzystują sprzedawcy samochodów, którzy chcąc zwiększyć atrakcyjność sprzedawanego pojazdu, cofają jego licznik kilometrów o tysiące, a nawet setki tysięcy kilometrów. Niestety fakt cofnięcia licznika kilometrów jest ciężko stwierdzić przy oględzinach samochodu, więc taka okoliczność często wychodzi dopiero wskutek specjalistycznej diagnostyki, już po zakupie. Cofnięcie licznika kilometrów jest niczym innym jak oszustwem, które może być podstawą reklamacji samochodu na podstawie rękojmi za wady, która uprawnia nawet do żądania zwrotu ceny i odszkodowania. 

Cofnięty licznik kilometrów a reklamacja

Odpowiedzialność sprzedawcy za cofnięty licznik kilometrów

Zgodnie z przepisem art. 556[1] § l Kodeksu cywilnego, sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę zmniejszającą jej wartość lub użyteczność ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub przeznaczenia rzeczy, jeżeli rzecz nie ma właściwości, o których istnieniu sprzedawca zapewnił kupującego, albo jeżeli rzecz została kupującemu wydana w stanie niezupełnym (rękojmia za wady fizyczne). W doktrynie prawniczej powszechnie przyjmuje się, że odpowiedzialność sprzedawcy z tytułu rękojmi za wady fizyczne i prawne rzeczy sprzedanej jest odpowiedzialnością niezależną od winy, istniejącą z mocy prawa (łac. ex lege). Do rękojmi jest zobowiązany każdy sprzedawca, niezależnie od tego, czy jest jednocześnie wytwórcą rzeczy i czy przyczynił się do powstania wady, albo czy wiedział o wadzie lub przy dołożeniu należytej staranności mógł stwierdzić jej istnienie. Ustawowa odpowiedzialność sprzedawcy z tytułu rękojmi za wady sprzedanej rzeczy ma zatem charakter absolutny, gdyż sprzedawca nie może się z niej zwolnić, a obciąża go ona niezależnie od tego, czy to on spowodował wadliwość rzeczy, czy ponosi w tym zakresie jakąkolwiek winę. Wobec tego, sprzedawca samochodu będzie odpowiadał nawet wówczas, kiedy sam nie wiedział o tym, że licznik został cofnięty, chociażby przez poprzedniego sprzedawcę [1]. 

Postulat wspólnego wzoru faktury

Przeróżne dziedziny prawa są unifikowane na płaszczyźnie unijnej, wystarczy wspomnieć chociażby o prawie konsumenckim, ochronie danych osobowych i podatku od towarów i usług. Nawet unifikowane są niektóre towary, jak słynne już żarówki i alkoholowe ćwiartki, które zmalały do 200 ml.  Zdaję sobie sprawę, że unifikacja faktur nie jest najbardziej palącym problemem Unii, czy chociażby Polski, ale taki mały zabieg mógłby zdziałać naprawdę wiele dobrego. Przy czym, nie wymagałby znowu tak wiele trudu i nakładów pracy, czy nakładów finansowych.

Jeden wzór faktury

Różne faktury, jeden problem

Faktury różnią się od siebie treścią i układem dlatego, że są różnie traktowane przez ich wystawców. Niektóre z faktur wyglądają jak ulotki reklamowe, inne znowu są wręcz ascetyczne, gdyż mają generować jak najmniej kosztów druku. Ponadto, wystawcy faktur korzystają z przeróżnych programów do fakturowania, więc ich wygląd często jest od nich niezależny. Kiedy faktury trafiają do działu księgowości każdej firmy, lub do biur rachunkowych, muszą zostać prawidłowo odczytane, a następnie zaksięgowane. Przy czy, często na fakturach umieszcza się dodatkowe, ale istotne informacje. Chociażby w zakresie rozliczeń, odsetek, terminów płatności, podstaw prawnych danych stawek podatkowych... Niekiedy takie informacje są umieszczone w bardzo nieczytelny sposób, gdzieś na dole strony, malutką czcionką, na odwrocie, na górze strony. Przez to, łatwo je przeoczyć, co może mieć następnie różne konsekwencje i to nie tylko finansowe.  Poza tym, taka szczegółowa analiza faktur zabiera niepotrzebnie dużo czasu.

Przeczytaj również Podatek od robotów - za czy przeciw?

Jednolity wzór faktury

Czy zatem, nie byłoby wszystkim łatwiej, gdybyśmy mieli jeden wzór faktury, tak samo jak mamy wzory formularzy pism urzędowych, sądowych, deklaracji podatkowych, czy dokumentów firmowych? Ujednolicanie dokumentacji służy sprawniejszemu jej obiegowi i rozpatrywaniu. Działając na schematach, działa się efektywniej. Nie trzeba byłoby analizować każdej faktury z osobna, oglądać jej pod lupą lub wręcz domyślać się, co oznaczają (często enigmatyczne) dodatkowe informacje. Wystarczyłby jeden rzut oka na fakturę, a wszystko byłoby jasne. Na górze strony - informacje dowolne, w tym marketingowe wystawcy. Poniżej - dane wystawcy i odbiorcy. Następnie, przedmiot sprzedaży/usługi, cena, ilość, cena jedn., stawka VAT itd. Poniżej, termin płatności, a jeszcze niżej dodatkowe uwagi, w których posługiwano by się ustalonymi kodami, ewentualnie panowałaby dowolność przy zastosowaniu zbioru określonych przykładowo postanowień.

Automatyzacja księgowania faktur

Jednolity wzór faktur mógłby przyśpieszyć automatyzację procesów księgowych. Wyobraźmy sobie, że do działu księgowości spływają miesięcznie setki faktur papierowych i elektronicznych. Pracownik wkładka plik kilkudziesięciu faktur do skanera, który następnie odczytuje zapisane w treści faktury informacje i digitalizuje je w programie księgowym. To samo dzieje się z fakturami elektronicznymi, są od razu odczytywane przez program. Tworzy się baza danych, którą łatwo obrabiać i pracować na niej. Taki program mógłby nawet od razu dokonywać stosowne operacje księgowe i tworzyć JPK. Mamy tutaj niesłuchane pole do działania dla RPA, czyli Robotic Process Automation. Podejrzewam nawet, że nie ja pierwszy wpadłem na taki pomysł i już wkrótce opisywany proces będzie powszechny. Aczkolwiek, o jednolitym wzorze faktury jeszcze nie słyszałem.

Przeczytaj także Jak sporządzić Terms of Use oraz Privacy Policy?

Podatek od robotów - za czy przeciw?

Rozwój sztucznej inteligencji, robotyzacji i wszelkich form automatyzacji to obecnie kwestia, która u jednych rozpala wyobraźnię do czerwoności kreśląc sceny niczym z Blade Runner’a, a u innych budzi poważne obawy o przyszłość rodem z serialu Black Mirror. Jesteśmy aktualnie w miejscu, w którym ciężko przewidzieć, jak będzie wyglądał świat za kolejne 5, 10, 15 lat, ponieważ postęp technologiczny jest szybki jak jeszcze nigdy dotychczas, przez co życie zmienia się codziennie. Ostatnie 50 lat panowania komputerów zmieniło świat diametralnie, wywracając do góry nogami właściwie każdą dziedzinę życia – pracę, kontakty rodzinne i towarzyskie, zdrowie, ekonomię, politykę, wojskowość… zmieniło się wszystko. Niektóre szacunki przewidują, że rozwój sztucznej inteligencji, robotyzacji i automatyzacji przyczyni się do wzrostu globalnego PKB o 14% do 2030 r., co jest równowartością obecnie ok. 15 trylionów USD [1]. Pokłosiem tego, ma być jednak znacząca redukcja zatrudnienia ludzi, których zastąpią sztuczna inteligencja, roboty i tym podobne.

Perspektywy dla ludzi wskutek robotyzacji i automatyzacji

Przewiduje się, że wskutek postępu technologicznego do wczesnych lat 30-tych XXI wieku (dziwnie to brzmi, nawykliśmy do określania w dekadach poprzednie wieki…) zostanie zautomatyzowane nawet ponad 40% stanowisk pracy w Europie Wschodniej, z czego w Polsce może to być 30-35%, ale na Słowacji prawie 45%. Najmniej narażone na automatyzację pracy są państwa wschodniej Azji oraz nordyckie, dla których przewiduje się automatyzację na poziomie 20-25% [2]. Jak pewnie łatwo się domyślić, wynika to z różnic w gospodarkach. Polska jest gospodarką industrialną, podczas gdy gospodarka Japonii, czy Szwecji, to gospodarki usługowe, wysoko rozwinięte, w których procesy automatyzacji zresztą już postępują. 

Przeczytaj również Jak ustalić właściciela nieruchomości

Podatek od robotów

Procedura art. 7 TUE, czyli jak przebiega karcenie państw UE

Procedura art. 7 TUE, czyli jak przebiega karcenie państw UE

Przed kilkoma dniami Parlament Europejski zagłosował za wezwaniem państw członkowskich Unii Europejskiej do wszczęcia wobec Węgier procedury określonej w przepisie art. 7 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE). Enigmatyczną procedurą kryjącą się pod ww. przepisem została objęta już wcześniej Polska, m.in. w związku z obawą o sytuację w polskim sądownictwie. Unia Europejska opiera się na dżentelmeńskiej umowie, u podnóży której stoją bardzo wyniosłe wartości. Unia opiera się na wartościach poszanowania godności osoby ludzkiej, wolności, demokracji, równości, państwa prawnego, jak również poszanowania praw człowieka, w tym praw osób należących do mniejszości. Wartości te są wspólne państwom członkowskim w społeczeństwie opartym na pluralizmie, niedyskryminacji, tolerancji, sprawiedliwości, solidarności oraz na równości kobiet i mężczyzn. Wydaje mi się, że właśnie z tego względu, iż założyciele Unii kierowali się tak szczytnymi wartościami, nie przewidzieli, iż w przyszłości mogą pojawić się państwa sprawiające problemy. Dlatego, procedura karania jest bardzo rozwleczona i podlega wielokrotnym uzgodnieniom na różnych szczeblach, ciągłym dialogu, a sama kara jest bardzo daleko posuniętą ostatecznością. Prześledźmy procedurę art. 7 TUE, abyśmy wiedzieli, na czym ta procedura polega, ponieważ w mediach ciężko usłyszeć konkrety, natomiast bardzo chętnie się nią straszy.

Procedura art. 7 TUE

Krok 1: stwierdzenie istotnego ryzyka poważnego naruszenia wartości Unii

Podkreślenia wymaga słowo "poważnego", gdyż omawiana procedura może zostać zainicjowana jedynie wówczas, gdy zagrożone są podstawowe wartości wskazane na wstępie. Węgrom zarzuca się ograniczanie wolności mediów, sądów i uczelni, korupcję i łamanie praw mniejszości. W istocie rzeczy, poważne oskarżenie. Zwróćmy również uwagę na słowo "ryzyka", a więc nie dokonanie naruszenia, ale samo ryzyko wystąpienia tegoż jest brane pod uwagę.

Czym jest prawda w postępowaniu administracyjnym?

Czym jest prawda w postępowaniu administracyjnym?

Postępowania prowadzone przez organy administracyjne są zwyczajnie niezrozumiałe dla przeciętnego człowieka. Zresztą, zrozumienie zasad postępowania administracyjnego jest trudne dla wielu prawników. To co dzieje się w gabinetach urzędników przypomina bardziej stosowanie czarnej magii, niż przepisów, a ma na to wpływ mnogość i stopień skomplikowania regulacji rządzących prawem administracyjnym, formalizm, a także sposób komunikowania się z obywatelami. Niemniej, postępowaniem administracyjnym rządzą zasady ogólne postępowania, które są swego rodzaju drogowskazem dla podmiotów tego postępowania. Wśród zasad funkcjonuje zasada prawdy obiektywnej, która jest jedną z kluczowych, gdyż dotyczy procesu wyjaśniania spraw, który prowadzi do podjęcia decyzji.

Prawda obiektywna w postępowaniu administracyjnym

Zasada prawdy obiektywnej została zawarta przepisie art. 7 k.p.a., który stanowi:

W toku postępowania organy administracji publicznej stoją na straży praworządności, z urzędu lub na wniosek stron podejmują wszelkie czynności niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli.

Zgodnie z tą zasadą, to na organie administracji w toku postępowania wyjaśniającego spoczywa powinność podjęcia wszelkich kroków niezbędnych do prawidłowego ustalenia podstawy faktycznej rozstrzygnięcia. Mówiąc wprost, organ ma za zadanie ustalić, co się tak naprawdę wydarzyło - dojść do prawdy. Jest to warunek niezbędny prawidłowego, a więc zgodnego z istniejącym stanem faktycznym i obowiązującymi przepisami prawa, rozstrzygnięcia sprawy. Z tej zasady wypływają dla organu dwa obowiązki. Po pierwsze - powinien określić, jakie dowody są mu niezbędne dla ustalenia stanu faktycznego. Po drugie - ma obowiązek przeprowadzić dowody (również te wskazane przez strony postępowania).

Jak nie dać się wciągnąć w oszustwo podatkowe?

Pomimo ciągłego uszczelniania systemu podatkowego w Polsce, nagminnie zdarzają się oszustwa podatkowe i to nierzadko na wielką skalę. Rozbudowany aparat kontroli podatkowej korzysta z nowoczesnych rozwiązań informatycznych i technologicznych, praktycznie w czasie rzeczywistym monitoruje transakcje zawierane w obrocie gospodarczym, wymienia informacje z zagranicznymi organami podatkowymi. Działania organów podatkowych nie skupiają się już wyłącznie na podmiotach, które dokonują przestępstw, ale również na ich kontrahentach, którzy nierzadko nie są nawet świadomi uczestnictwa w przestępczym procederze. Od uczestników obrotu gospodarczego wymaga się obecnie wzmożonej czujności oraz uwagi, aby nie ułatwiać przestępcom popełniania wyłudzeń i oszustw podatkowych. W konsekwencji przedsiębiorcy, którym zabrakło uwagi, lub też doświadczenia mogą ponieść dotkliwe konsekwencje, jak chociażby zakwestionowanie uprawnienia do odliczenia podatku VAT naliczonego.

Oszustwa podatkowe dotykają również niewinnych

Duże wymagania wobec uczciwych przedsiębiorców

Kluczem do uniknięcia nieumyślnego wpadnięcia w karuzelę podatkową, czy też innego rodzaju oszustwa podatkowego jest szczegółowa weryfikacji swojego kontrahenta oraz podjęcie szeregu środków ostrożności. Istotnym jest również udokumentowanie poczynionych starań, tak aby organy kontroli nie mogły zarzucić uczciwemu przedsiębiorcy uczestnictwa w przestępstwie, co wiązać się może z poważnymi konsekwencjami finansowymi. Już sam fakt zakwestionowania prawa do odliczenia VAT naliczonego to poważna strata dla każdego przedsiębiorcy. Wśród komentatorów zagadnienia pojawiają się nawet głosy, że państwo niejako przerzuca obowiązek kontroli i wykluczania z obrotu nieuczciwych przedsiębiorców na uczestników obrotu gospodarczego, co świadczy o istocie omawianego zagadnienia. Chociaż przepisy prawa podatkowego nie precyzują, w jaki sposób przedsiębiorcy powinni weryfikować swoich kontrahentów, wiele wskazówek można odszukać wśród orzecznictwa sądów, w tym Naczelnego Sądu Administracyjnego. Warto zapoznać się z tymi wskazówkami, ponieważ ich nauka na własnym przypadku może być bardzo kosztowna.

Korepetycje a podatki

Udzielanie korepetycji to źródło dodatkowego przychodu dla wielu osób, które zarabiają wykorzystując swoją wiedzę lub umiejętności. Mowa tutaj nie tylko o studentach, ale również nauczycielach, czy nawet wykładowcach uczelni wyższych. Dzięki wiedzy i umiejętnościom zarabiają również trenerzy personalni z zakresu aktywności fizycznej, czy rozwoju intelektualnego, prywatni nauczyciele muzyki. Dążymy do ciągłego samorozwoju, nabywania nowych kompetencji i poszerzania wiedzy, więc rynek korepetycji i prywatnych lekcji ciągle rośnie. Udzielanie korepetycji, lekcji wiąże się co do zasady z odpłatnością, a więc uzyskiwaniem przychodu. Natomiast przychód podlega opodatkowaniu. Jak zatem zaliczyć przychód uzyskiwany z udzielania korepetycji, dodatkowych lekcji itp.? 

Przeczytaj również Ile trwa rękojmia, a ile gwarancja?

Udzielanie korepetycji należy rozliczyć w podatku dochodowym

Korepetycje, jakie to źródło przychodu?

Podstawowym problemem jest odpowiednie zakwalifikowanie przychodów do właściwego źródła. Mianowicie, istnieją dwie możliwości w omawianym przypadku: przychody z działalności wykonywanej osobiście albo przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej. Każde z rozwiązań niesie za sobą swoiste konsekwencje prawne, jak i finansowe, co stanowi o istocie prawidłowego wyboru. W tym temacie wielokrotnie wypowiadały się organy podatkowe, które wyjaśniały wątpliwości w odpowiedziach na indywidualne interpretacje podatkowe korepetytorów, dlatego skorzystamy z bogatego zbioru interpretacji.

Przedsiębiorcy ponoszą surowszą odpowiedzialność

Prowadzenie działalności gospodarczej wymaga naprawdę wszechstronnych umiejętności. Przedsiębiorcy muszą posiadać zmysł do prowadzenia interesów, ale również znać się doskonale na oferowanym towarze i usługach, uważnie dobierać kontrahentów, a przy tym znać szeroki zakres przepisów prawnych przeróżnych gałęzi. W przypadku dużych przedsiębiorstw naturalnie występuje podział obowiązków i zakresów specjalności na stosowne działy, jednostki, czy osoby. Mniejsze przedsiębiorstwa niestety nie mają takiej możliwości i najczęściej prowadzenie firmy skupia się na kilku, lub nawet jednej osobie. Niezależnie jednak od wielkości przedsiębiorstwa, każde z nich traktowane jest w obrocie gospodarczym jak profesjonalista, co rodzi określone skutki prawne, które nierzadko mają decydujący wpływ na kształt stosunku prawnego lub wynik sporu pomiędzy stronami umowy. 

Odpowiedzialność przedsiębiorców jest surowa

Należyta staranność

Co do zasady, stronami stosunku prawnego są dłużnik i wierzyciel - jedna strona powinna spełnić pewne zobowiązanie (np. zapłacić cenę), a druga jest uprawniona do tego zobowiązania. W niektórych przypadkach jedna strona może być zarówno wierzycielem, jak i dłużnikiem w tym samym stosunku - kiedy sprzedawca przyjmie zapłatę, staje się dłużnikiem kupującego, ponieważ ma obowiązek wydania mu towaru.

Jak sporządzić Terms of Use oraz Privacy Policy?

Polscy przedsiębiorcy internetowi coraz odważniej wchodzą na rynki międzynarodowe i odnoszą na nich znaczące sukcesy. Wystarczy chociażby wspomnieć o takich markach jak Brand24 - debiut na Giełdzie Papierów Wartościowych, czy Codewise - otwarcie biura w Dolinie Krzemowej. Internet daje możliwości, których nie było nigdy wcześniej, dzięki niemu, firma założona w malutkiej miejscowości w Polsce może dotrzeć do ludzi na całym świecie. Wszędzie jednakże, w mniejszym lub większym stopniu, klient końcowy zwraca uwagę na legalność funkcjonowania takiej firmy i warunków korzystania z jej produktu/usługi. Dlatego koniecznym jest zapewnienie przejrzystości funkcjonowania, a przede wszystkim klarowne przedstawienie praw i obowiązków obu stron - serwisu i klienta. Do tego dochodzą jeszcze kwestie związane z ochroną danych osobowych i prywatności użytkownika. Dlatego właśnie każdy przedsiębiorca zamierzający kierować swoją ofertę na rynek międzynarodowy powinien uzbroić się w dwa dokumenty - Terms of Use (regulamin) oraz Privacy Policy (polityka prywatności).

Terms of Use & Privacy Policy

Powaga i konieczność Terms of Use oraz Privacy Policy

Możliwe, że powyższe stwierdzenie wielu osobom wyda się trywialne, gdyż z natury rzeczy mało kto czyta, a już prawie nikt nie czyta uważnie Terms of Use, czy regulaminów przed przystąpieniem do umowy. Bierze się to po części z zaufania do drugiej strony, że skoro działa na szeroką skalę, to jej akty prawne powinny być zgodne z prawem i bezpieczne, a po części z wciąż obecnego przeświadczenia, że w Internecie nie wszystko jest tak na poważnie jak na "papierze". Nawet, jeżeli stosunek klientów do aktów takich jak Terms of Use jest trywialny, to przedsiębiorca powinien mieć świadomość ciążącego na nim obowiązku zachowania zgodności swoich regulacji z prawem. Niezgodność regulaminu, czy polityki prywatności lub informacji zawartych na stronie portalu, sklepu, usługodawcy może doprowadzić do poważnych sankcji finansowych ze strony organów ochrony konkurencji i konsumentów. 

Odpowiedzialność sprzedawcy za reklamę

Codziennie jesteśmy bombardowani niezliczoną ilością reklam, które starają się przeniknąć do naszej świadomości i wywrzeć wpływ na decyzje zakupowe. Ze względu na przesyt reklam, ich twórcy starają się wymyślać coraz to bardziej efektywne i zaskakujące treści, tak aby zwrócić naszą uwagę na ich produkt, czy usługę. I chociaż doskonale orientujemy się, że reklamy mają na celu przedstawić reklamowany towar w jak najlepszym świetle, nierzadko uciekając się do manipulacji, to ulegamy chwytliwym sloganom i kolorowym obrazkom. Jednakże prawo nie jest tak uległe i przewiduje odpowiedzialność sprzedawcy za treść reklamy, jeżeli sprzedany towar mija się z jej przesłaniem. Nawet, jeżeli reklamy nie przygotował sam sprzedawca, a na przykład producent towaru.

Sprzedawca odpowiada za treść reklamy, jeśli towar nie jest z nią zgodny

Wada fizyczna towaru

Kodeks cywilny, jako jedną z wad fizycznych wymienia wadę, która polega na tym, że zakupiona rzecz nie ma właściwości, o których istnieniu sprzedawca zapewnił kupującego, w tym przedstawiając mu próbkę lub wzór. Jest to niejako powielenie normy unijnej zawartej w art. 2 ust. 2 lit. a) i d) dyrektywy 1999/44/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 maja 1999 r. w sprawie niektórych aspektów sprzedaży towarów konsumpcyjnych i związanych z tym gwarancji zgodnie, z którym:

Domniemywa się, że towary konsumpcyjne są zgodne z umową, jeżeli:
a) odpowiadają opisowi podanemu przez sprzedawcę i mają właściwości towarów, które sprzedawca przedstawił konsumentowi jako próbkę lub wzór;
(...)d) wykazują jakość i wykonanie, które są normalne dla towarów tego samego rodzaju i jakich konsument może racjonalnie oczekiwać, charakter towarów i biorąc pod uwagę wszelkie oświadczenia publiczne na temat szczególnych właściwości towarów, jakie wygłosił na ich temat sprzedawca, producent lub ich przedstawiciel, w szczególności w reklamie lub na etykiecie.